fbpx

Oman na własną rękę | Najpiękniejsze miejsca w Omanie, mapy + informacje praktyczne

Oman na własną rękę | Najpiękniejsze miejsca w Omanie, mapy + informacje praktyczne

Oman – kraj, który do tej pory kojarzył nam się tylko z grą w „państwa i miasta” zaczął nabierać nowych kolorów. Wizyta w tym kraju była dla nas 9-dniowym przystankiem w drodze do Nepalu. Był to bardzo intensywny czas, który wykorzystaliśmy maksymalnie a Oman totalnie nas zauroczył.

Krótko o Omanie

Oman, a tak naprawdę Sułtanat Omanu, to kraj z monarchią absolutną. Głową państwa, szefem rządu, ministrem spraw zagranicznych, obrony i finansów jest sułtan. Panuje tam monarchia dziedziczna. 

Nie ma konstytucji, parlamentu, partii politycznych. Obowiązuje prawo muzułmańskie — szari’at. Organ doradczy (od 1981) stanowi 59-osobowa Rada Konsultacyjna (Madżlis asz-Szura), powoływana przez sułtana. Władzę wykonawczą sprawuje rząd, którym kieruje sułtan.

Gospodarka Omanu głównie zależy od eksportu ropy. Udowodnione rezerwaty ropy naftowej wynoszą łącznie około 5,5 miliarda baryłek, co stanowi 25 miejsce na świecie.

Jeżeli chodzi o turystykę, to w ostatnich latach bardzo się rozwinęła i oczekuje się, że będzie to jedna z największych gałęzi przemysłu w kraju. Kraj kontrastów, pustyni i oaz, palm i tradycyjnej architektury przyciąga każdego roku coraz więcej turystów. Nie ma się co dziwić, kraj zachwyca, a Omańczycy są bardzo przyjaznymi ludźmi.

Oman ma jeden z najgorętszych klimatów na świecie. W lecie średnie temperatury w Maskacie i północnym Omanie wynoszą od 30 do 40 stopni Celsjusza.

Ubiór

Kobiety w Omanie muszą ubierać abaję, czyli te długie szaty i mieć zakryte włosy. Jeżeli chodzi o turystów, to większość których widzieliśmy ubrania mieli przystosowane do omańskiej kultury. Powinno się mieć zakryte ramiona i uda. My cały czas chodziliśmy w luźnych alladynkach i przewiewnej koszuli. Szczerze mówiąc był to idealny strój ze względu na bardzo mocne słońce, które nie parzyło bezpośrednio na skórę. Z czasem pomyślałam, że tak jest nawet chłodniej.

Wiza

Obecnie, w roku 2023 polscy turyści mogą nabyć wizę „on-arrival”, czyli bezpośrednio na granicy i wiza jest darmowa.

Jak dostać się do Omanu?

Najlepiej przylecieć do stolicy Omanu, czyli do Muskatu. W północnej części kraju jest najwięcej do zobaczenia i zwiedzenia, chociaż słyszeliśmy, że na południu w Salalah jest nieziemsko pięknie.

Autobusem z Dubaju do Omanu

My do Omanu przyjechaliśmy autobusem z Dubaju. Autobusy jeżdżą codziennie, obecnie kursuje podobno tylko jedna linia autobusowa Al Khanjry. Autobusy odjeżdżają z okolicy Deira Clock Tower, a dokładnie za budynkiem Dnata (tak oficjalnie napisane jest na bilecie). Dokładna lokalizacja TUTAJ.
Kontakt do firmy: alkhanjrydxb@gmail,com, tel: +971 4 2959390. Autobus dojeżdża do wschodniej części Muskatu, do Ruwi Bus Station. Koszt biletu: 100 AED (dinarów). Autobusy są klimatyzowane, a po przekroczeniu granicy jest dostępne Wi-Fi.

Z Dubaju autobusy odjeżdżają o godzinach: 7:00, 15:00 i 21:00. Najlepiej wcześniej kupić bilet, na przystanku trzeba być godzinę przed odjazdem.

Jazda autobusem trwa około 6h, droga jest prosta, więc jedzie się bardzo przyjemnie. Najdłużej schodzi na granicy: kontrole bagaży i wydawanie wiz, ale u nas poszło to bardzo sprawnie, miło, bez problemów.

Wysiedliśmy nie w Ruwi (dla nas było to za daleko), ale poprosiliśmy kierowcę, żeby zatrzymał się jak najbliżej lotniska. Postanowiliśmy załatwić tam najważniejsze rzeczy, czyli wynajem auta i kupno karty SIM. Autobus zatrzymał się na jednym z przystanków po drodze, gdzie znajdowało się mnóstwo taxówkarzy. Za 50 AED pojechaliśmy na lotnisko.

Karta SIM

Kupiliśmy kartę SIM z firmy Omantel z nielimitowanym Internetem za około 230 zł.

Wynajem auta

Najlepsze oferty miały zagraniczne firmy typu: Hertz, Europcar, itp. Ale potrzebna jest karta kredytowa, bez tego nie ma szans. Na kartę debetową auto można wypożyczyć tylko w lokalnej omańskiej firmie.

Koszt wynajęcia zwykłego auta (nie 4×4) z pełnym ubezpieczeniem, nawet gdyby coś stało się z naszej winy, wyniósł nas prawie 2000 zł za 8 pełnych dób. Niektórzy wypożyczają auto w Dubaju lub w Abu-Dhabi (trzeba wykupić dodatkowe ubezpieczenie na wywóz auta za granicę). Ale rozmawialiśmy z pewną rodziną, którą poznaliśmy i oni wypożyczając auto w Abu-Dhabi na 14 dni zapłacili podobną cenę jak my. Musicie poszukać najlepszej opcji.


Ważne: w każdej wypożyczalni aut w Omanie, w jakiej pytaliśmy jest ustalony limit kilometrów: 200 km na dzień.

Cena paliwa: 2,60 zł/litr (2023 r.)

Stan dróg

Drogi w Omanie są bardzo dobre. W rejonach górskich jest sporo dróg szutrowych. Do wszystkich miejsc, które opisaliśmy poniżej daliśmy radę dojechać zwykłym autem, nie terenowym.

Jest bardzo dużo fotoradarów, przez co omańscy kierowcy są bardzo ostrożni i musimy powiedzieć, że na drogach była kulturka, ale też nigdzie poza Muskatem nie spotkaliśmy się z dużym ruchem.

Oprócz fotoradarów wszędzie na drogach są progi zwalniające, na które trzeba bardzo uważać. Bardzo rzadko są znaki informujące, że będzie zaraz próg. Dlatego trzeba być ciągle skoncentrowanym.

Kantory i płatności kartą

Na lotnisku przelicznik był baaaaardzo niekorzystny. Dlatego polecamy płacić jak najczęściej kartą płatniczą (my używamy Revoluta). Praktycznie nigdzie nie było problemu, żeby kartą zapłacić. Gotówką płaciliśmy jedynie za jakieś drobne rzeczy, lub w bardzo lokalnych sklepach.

Rada: Zamieniając pieniądze na lotnisku warto zachować paragon, później to co nam zostało wymieniliśmy z powrotem po tym samym kursie, co na początku.


Kochany Czytelniku! Jeżeli lubisz naszą twórczość, podobają się i przydają Ci się nasze wpisy, i chciałbyś nas wesprzeć w tym co robimy, możesz postawić nam wirtualną kawę w portalu buycoffee.pl. Z kawką o wiele lepiej będzie się pisało nowe wpisy 🙂


Oman na własną rękę – nasza trasa

Przejechaliśmy w sumie prawie 1600 kilometrów. Poniżej mapa naszej trasy. Mapa wskazuje ponad 1000 km, pozostałe 600, to dodatkowe kilometry jak jazda do sklepów, szukanie miejscówek noclegowych, dojazd do dodatkowych atrakcji, jazda po Muskacie, itd.

Oman na własną rękę – najpiękniejsze miejsca w Omanie

Jebel Shams

Naszym pierwszym celem były góry i wyjście na najwyższy możliwy szczyt w Omanie. Jebel Shams można zdobyć w jeden dzień, ale trzeba nastawić się na długą wycieczkę, nawet do kilkunastu godzin. Całą relację z informacjami praktycznymi ze zdobycia najwyższego szczytu w Omanie, znajdziecie TUTAJ.

Jebel Shams Balcony Walk – szlak W6

Krótki 3-4 godzinny (w obie strony) szlak biegnący wzdłuż kanionu. To jest coś, co trzeba zobaczyć. Cudowny trawers tak zwanego Wielkiego Kanionu Bliskiego Wschodu zrobił na nas piorunujące wrażenie. Cudowne rozpoczęcie wyprawy. Na końcu szlaku znajduje się naturalny basenik, oaza w środku kanionu. Woda ciągle dopływa, więc wydaje nam się, że jest czysta, jednak zaglonione dno zniechęciło nas do kąpieli. Jest to jednak świetny spot na zdjęcia.

Czas: 3-4 h
Odległość: około 10 km (w obie strony)
Suma przewyższeń: około 350 metrów

W drodze na pustynię

Info dodatkowe: W okolicach Jebel Shams znajduje się jeszcze jedno piękne miejsce, w którym nie byliśmy, ale jeżeli macie czas, to podobno warto. Nazywa się Wadi Bani Awf i Snake Canyon. Droga do tego miejsca jest szutrowa, podobno zalecane jest mieć auto 4×4, ale zwykłe też ponoć dają radę.

Z Jebel Shams kierowaliśmy się w stronę pustyni Wahiba Sands. Po drodze mija się miasto Nizwa i w każdy piątek, w godzinach 6:30-10:30 odbywa się targ kóz. My nie byliśmy, ale zostawiamy Wam takie info.

W miejscowości Birkat Al Mouz zaraz koło Nizwy warto zatrzymać się na punkcie widokowym, cudowne miejsce na zachód słońca. Współrzędne zostawiam TUTAJ.

Wahiba Sands

Kolejnym naszym celem była pustynia Wahiba Sands. Nocowaliśmy dokładnie TUTAJ, chociaż myślę, że można znaleźć jeszcze ładniejsze miejsca. Wieczorem rozłożyliśmy namiot i zapaliliśmy ognisko. Tak jak już wcześniej pisałam, nocowanie na dziko jest wszędzie dozwolone. Można wjechać nawet w głąb pustyni, ale trzeba mieć oczywiście auto terenowe.

Omańczycy są bardzo gościnnymi ludźmi. Gdy paliliśmy ognisko na skraju pustyni, przyszli lokalsi z pobliskiego domu i przynieśli nam omańskie przekąski. Było to mega miłe.

Na pustyni zostaliśmy na zachód i wschód słońca. Jest wiele firm organizujących noc na pustyni, ale kiedyś byliśmy już w takim campie w Maroko, więc nie czuliśmy potrzeby powtórzenia tego doświadczenia.

Wadi Bani Khalid

Nasze pierwsze wadi w Omanie! Ale napierw wyjaśnienie, co to jest wadi?
Według słownika, wadi to suche formy dolinne występujące na obszarach pustynnych, w czasie pory deszczowej wypełniają się wodą, tworząc niekiedy wartkie, szerokie, długie i kręte rzeki.

Przed wstępem do Wadi Bani Khalid znajduje się parking, gdzie można zostawić samochód. Do naturalnych basenów, trzeba kawałeczek podejść, dosłownie kilka minut. Już od parkingu krajobraz jest tu totalnie inny, niż widzieliśmy tej pory. Palmy i zielone oazy, czyli wadi na pustynnych terenach, to wizytówka Omanu.

W wadi można pływać, woda jest czysta i ciepła, wypływa spod skał kanionu (to jest kolejna niesamowita rzecz). Ze względu na szacunek do tradycji i religii Omanu, kąpać należy się w stroju zasłaniającym ramiona i kolana.

Warto przejść się wzdłuż baseników w górę kanionu. Jest kilka świetnych miejsc idealnych na odpoczynek.

Wstęp do wadi jest darmowy .

Wschodnie wybrzeże: Ras Al Jinz, Al Hadd i Turtle Beach

Największą atrakcją w tym regionie są żółwie, które mierzą nawet 1,5 metra długości i ważą ponad 200 kg. Oglądanie żółwi jest możliwe w dwóch rezerwatach: Ras Al Hadd National Scenic Reserve oraz Ras al Jinz National Nature Reserve. Nie zawsze jednak jest szansa, żeby żółwie zobaczyć. Sezon wysoki trwa od maja do października i to wtedy można spotkać najwięcej żółwi, nawet do 70 żółwie w jeden dzień (małe żółwiki również). Poza sezonem szanse są o wiele mniejsze. My byliśmy w marcu, więc wszystko leżało w rękach losu. Zdecydowaliśmy odpuścić, ponieważ jeżeli chodzi o żółwie mieliśmy asa w rękawie (ale o tym później). Koszt takiej obserwacji, to 100 zł za osobę.

Żółwie na plażach rezerwatów pojawiają się dwa razy dziennie: o świcie, oglądanie zaczyna się wtedy od około 5 rano i wieczorem po godzinie 21.


Ciekawostka: W Omanie można spotkać 8 gatunków żółwi morskich. W Ras Al Jinz lęgi mają żółwie zielone. Nazwa podobno pochodzi od tego, że mają zielony tłuszcz. Po jeszcze dokładniejsze informacje odsyłam do blogu Vrygi, która o Omanie wie chyba wszystko.

Wadi Tiwi, Mimamb Waterfall

Według nas było to najlepsze wadi ze wszystkich! Sama droga dojazdowa była już prze piękna, chociaż trzeba uważać, bo jest stroma, kręta i wąska. Po zaparkowaniu samochodu TUTAJ ruszyliśmy w stronę wadi.

Ruszył z nami lokalny ziomek i chcąc nie chcąc został naszym przewodnikiem. Nie pytając i nie ustalając nic z nami powiedział, żeby iść za nim. Na początku myśleliśmy, że pokaże nam tylko palcem, w którą stronę mamy iść, ale szedł i szedł z nami, mimo tego, że mówiliśmy, że chcemy iść sami. Tak, jak się spodziewaliśmy, na siłę został naszym przewodnikiem. Dopiero na dole ścieżki, chcąc z nim ustalić jakieś konkrety, powiedział że chce 5 OR, czyli jakieś 55 zł. Byliśmy na początku trochę źli, bo nie pierwszy raz coś takiego nas spotyka, że zostaje się postawionym przed faktem dokonanym. Nie chcieliśmy sobie jednak psuć humorów i do tego serce nam zmiękło, i postanowiliśmy mu zapłacić. Ostatecznie nie żałowaliśmy.

Po zejściu leśną ścieżką, którą poprowadził nas „nasz przewodnik”, pojawia się pierwszy duży basen. Już tutaj jest rajski krajobraz, a to dopiero początek, idąc w górę rzeczki robiło się tylko coraz lepiej.

Nasz ziomeczek wziął nam nasze rzeczy i poszedł suchym lądem, górą po skałach, my zaś szliśmy wodą i było to prze piękne. Idąc od dołu tak jak my, natraficie na pierwszy wodospad obok którego jest skała, trzeba się na nią wspiąć, ale jest lina, która ułatwia wyjście. Na samym końcu jest jeszcze jeden wodospad i często turyści tylko tu trafiają, ponieważ od góry można do wadi dojść schodami.


Rada: jeżeli nie chcecie brać przewodnika, to polecamy mieć ze sobą torbę wodoodporną. Leśna ścieżka, którą szliśmy nie jest w żaden sposób oznaczona, ale w aplikacji MAPS.ME jest widoczna, więc na upartego myślę, że da się trafić.

Drugą opcją jest rozpoczęcie zwiedzania wadi od góry. Z parkingu trzeba iść dalej ulicą, aż dojdzie się do schodów, które prowadzą do wadi. Można zejść po skałach koło wodospadu w dół i przejść przez wszystkie baseny, a potem tą samą drogą wrócić.

Wadi Shab

Z parkingu przy Wadi Tiwi do Wadi Shab jest około 30 minut jazdy autem. Wejście do Wadi Shab znajduje się zaraz przy drodze głównej. Tutaj czeka nas około 50 minutowy spacer (około 3,5 km w jedną stronę). Żeby jednak na szlak wejść, trzeba się przeprawić łódką na drugą stronę rzeki. Koszt to 1 OR, czyli jakieś 11 zł (w obie strony). Ostatnia łódka kursuje o godzinie 17:00.

Szlak kanionem jest mega przyjemny i od samego początku piękny. Na samym końcu znajduje się wadi do pływania, na końcu którego jest jaskinia i wodospad. Ale żeby tam dotrzeć, trzeba popłynąć. Dlatego polecamy mieć ze sobą torbę wodoodporną. W jedną stronę płynie się około 10 minut, od czasu do czasu przechodzi się przez skały, które są bardzo śliskie.

Aby wejść do jaskini trzeba się przecisnąć przez wąski otwór i po drugiej stronie jest wodospad. Do jaskini dotarłam, ale nie wiedziałam, jak do niej wejść, otwór wydawał mi się zbyt mały, a że byłam sama, to odpuściłam. Ale i tak było pięknie.

Koszty: przeprawa łódką na drugą stronę rzeki – 1 OR

Nocleg na klifie między plażą Fins a Tiwi

Będąc w rejonie Wadi Tiwi i Wadi Shab warto zatrzymać się na noc na klifie (oczywiście jeżeli nocujecie na dziko). Jest mnóstwo miejsc, do których dojedziecie zwykłym autem, a wybrzeże klifu jest tak długie, że z pewnością znajdziecie miejsce tylko dla siebie. My nocowaliśmy TUTAJ.

Bimmah Sinkhole

Dziura w ziemi wypełniona słoną wodą. Kolejna piękna atrakcja. Bimmah Sinkhole znajduje się blisko drogi głównej, więc nie ma problemu z dojazdem. Znajduje się tam nawet toaleta i punkt z filtrowaną wodą do picia.

Skąd wzięła się tu ta dziura?

Legenda głosi, że Hawaiyat Najm (po arabsku spadająca gwiazda) uderzył w Ziemię właśnie w tym miejscu tworząc Bimmah Sinkhole. W rzeczywistości jest to zagłębienie w wapieniu, które wypełnia się słonawą wodą, ponieważ znajduje się blisko morza.

Miejscowi nazywają to miejsce Bayt al Afreet, co oznacza dom demona, ze względu na wiarę w wodnego potwora, który czai się w wodach. Na szczęście potwora nie było, ale jest tu bardzo głęboko, około 20 metrów.

Ruwi, Mutrah Souq i punkt widokowy

Miasto położone 20 kilometrów na wschód od Muskatu. Będąc przejazdem myślę, że warto tam pojechać, zwłaszcza na lokalny bazar Mutrah Souq. Jest to miejsce i dla lokalsów i dla turystów. Znajduje się tam wszystko: pamiątki turystyczne, tradycyjne omańskie ubrania, przyprawy, perfumy, itd. Bazar otwarty jest od 9:00 – 13:00 a potem od 16:00 – 22:00.


Ciekawostka: W Omanie wierzy się w dżiny. Wiara w dżiny sięga czasów dżahilijji, okresu przed islamem, ale stała się istotnym elementem religii na Półwyspie Arabskim. Dżiny obok ludzi i aniołów są istotami rozumnymi stworzonymi przez Allaha i jest to jedno z wierzeń leżących u podstaw islamu. Kwestia faktycznej wiary w dżiny jest już indywidualna.

Dżiny dzielą się na dobre i złe. Do złych zaliczamy ghule, szatana i inne mary. Ale istnieją też dobre dżiny, które pomagają, spełniają marzenia, leczą i uzdrawiają, sprowadzają deszcz, sprawiają że banany i daktyle lepiej rosną.

Będąc w tym miejscu warto podjechać na punkt widokowy zwanym Grand Canyon effect view, który dokładnie znajduje się TUTAJ.

Wielki Meczet Sułtana Qaboosa w Muskacie

Wielki Meczet Sułtana Qaboosa, to punkt obowiązkowy dla osób kochających architekturę i lokalną kulturę. Budowę Wielkiego Meczetu rozpoczęto w 1995 r. z polecenia Sułtana Qaboosa. Trwała sześć lat i wykorzystano do niej aż 300.000 ton piaskowca indyjskiego. Wielki Meczet jest wielki nie tylko z nazwy. Jest to największa w Omanie i trzecia co do wielkości tego typu budowla na świecie. W głównej sali modlitewnej może pomieścić się aż 6,5 tyś. wiernych, a w całym meczecie 20 tyś.

W sali głównej znajdują się żyrandole pokryte 14 karatowym złotym, wykonane są z kryształów Swarovskiego. Największy z nich ma 8 metrów średnicy i waży 11 ton! Użyto do niego 600 000 kryształów Swarovskiego.

Co więcej, podłoga w sali głównej pokryta jest perskim dywanem zrobionym w jednym kawałku 60×70 metrów. Wyplatało go 600 irańskich szwaczek przez 4 lata.

Żeby wejść do Meczetu trzeba być odpowiednio ubranym. Kobiety muszą mieć zakryte ręce do nadgarstków i nogi do kostek oraz zakryte chustą włosy. Można mieć klapki. Na miejscu można wypożyczyć abaję (koszt to 2,5 OR, czyli jakieś 30 zł), można też kupić samą chustę. Mi chusta do niczego nie była potrzebna, dlatego postanowiłam wypożyczyć abaję. Mężczyźni mogą wejść w t-shirtach.

Wstęp do Meczetu jest darmowy.

Wyspy Ad Dimaniyat Islands

Wyspy Ad Dimaniyat Islands to była nasza wisienka na torcie i ten as w rękawie, jeżeli chodzi o żółwie, o którym pisałam wyżej. Jest to obszar chroniony w Omanie i składa się z dziewięciu wysp o łącznej powierzchni 100 hektarów.

Jest to idealne miejsce dla fanów podwodnego życia. Chcieliśmy trochę popływać w omańskim morzu, dlatego zdecydowaliśmy się na wycieczkę na wyspy i w 100% było warto.

Można tam spotkać dużo kolorowych ryb i to co chcieliśmy zobaczyć najbardziej, czyli żółwie. Udało nam się zobaczyć całe stado, było ich przynajmniej z 15, a może i więcej.

Na wyspy pojechaliśmy z firmą Global Scuba, koszt wycieczki to 25 OR. Wycieczka trwała od 8:30 – 13:30. W około 25 minut dopływa się łódką na wyspy. W sumie byliśmy w dwóch nurkowych/snorkelingowych lokalizacjach. Jak się ma szczęście, to można nawet zobaczyć rekiny, nam się nie udało, ale żółwiami i rybami byliśmy w zupełności usatysfakcjonowani.

Kontakt do firmy Global Scuba: +96897781191 (kontaktowaliśmy się przez Whats’up).


Kochany Czytelniku! Jeżeli lubisz naszą twórczość, podobają się i przydają Ci się nasze wpisy, i chciałbyś nas wesprzeć w tym co robimy, możesz postawić nam wirtualną kawę w portalu buycoffee.pl. Z kawką o wiele lepiej będzie się pisało nowe wpisy 🙂


To jak, kiedy ruszasz do Omanu? 🙂

 

4 komentarze

  1. Jarek pisze:

    Naprawdę świetna i pomocna relacja!
    Mam pytanie-
    Czy na początek szlaku do „Jebel Shams Balcony Walk – szlak W6” wjechaliście bez problemu wypożyczonym autem osobowym czy też jakimś specjalnym autem/transportem 4×4 – bo różnie w necie piszą na ten temat.

  2. Aleksandra pisze:

    Jak wygląda dojazd do Wadi Tiwi? Czy jest bardzo wymagający? Na innych blogach czytałam, że trzeba być doświadczonym kierowcą bo droga jest trudna, wąska i stroma, czy to prawda?

    • Dorota pisze:

      My daliśmy radę dojechać zwykłym, małym samochodem. Droga jest rzeczywiście stroma i wąska, trzeba jechać powoli i ostrożnie. Było kilka ostrzejszych podjazdów, ale da się przejechać 🙂

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *